Karbon ayak izi hesaplama günlerindeyiz. Tesis karbon ayak izi, ürün karbon ayak izi derken kişisel karbon ayak izi… Küresel ısınma kaynaklı iklim değişikliği konularının dünyanın günlük yaşamında neden olduğu sera gazlarının aşırı salınımı sonucu olduğunu çok uzun zamandır biliyoruz. İsimlerini kimsenin ezbere sayamadığı bu sera gazları içinde karbon gazı en fazla yeri işgal ediyor. Karbonun döngüsü hayatın döngüsü. (hiçbir otoritenin kendi döngüsünden vazgeçme isteği yok)
Günün sonunda kim ne kadar bu karbonu salıyor, çıkarın hesap makinalarını, kağıtları, sınav yapıyoruz durumuna geldik.
Karbon hesabında bence üzerinde durulması gereken konu tedarik zinciri, yani kapsam 3 emisyonları. Kullandığımız her ürün, hammadde, hizmet her ne ise dönüp ilgilisine sormamız gerekiyor, sen bunu bana getirirken ne kadar karbon tuttun, saldın. Evet her ne kadar bu hesaplamaların muhattabı, regülasyonlarla, zorunlu piyasalar dediğimiz, belli bir ölçeğin üzerindeki firmalar olsa da zincirin en ucundaki en küçük birim de ticaretine devam edebilmek için bu hesaplamaların ucundan tutmak zorunda kalacak. Bakkalın çırağına bu soruları sormamız içten bile değil.
Bu küçük işletmeler için ayak izi hesaplama nasıl olacak. Büyük işletmeler gibi departmanlar kurup, danışmanlarla çalışamayacaklar. Mal aldıkları tedarikçilerine sorular sorup elektrik ve su faturalarındaki tüketimleri alt alta toplayacaklar. Tüm bu işletmelerin enerji su ve atık konuları ya içinde bulundukları OSB lerin ya da yerel yönetimlerin konusu. Geriye kalan diğer işletmelerden aldıkları hizmet veya hammadde vs.nin karbon hesabı kalıyor. Benzer ürünleri üreten aynı lokasyondaki küçük işletmelerin ayak izleri de benzer olacaktır.
Ancak bu işletmelerin, işletme kültürlerinde, personel seçiminde, ilişkilerinde, iş yapma biçimlerindeki farklılıklar tercih edilebilirliklerini etkileyeceği çok açık.